کد مطلب:173267 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155

اوج بندگی
حسین بن علی علیه السلام، شب عاشورا برای انس با خدا و تهجد و تلاوت قرآن و نماز، از دشمن مهلت گرفت.

در گرماگرم نبرد عاشورا نیز، هنگام ظهر به نماز ایستاد تا به ما بیاموزد كه جان بر سر دین و خداجویی نهاده است.

سعید بن عبدالله حنفی، در آن لحظه، در برابر امام همچون سپر حفاظتی می ایستد،تا حسین بن علی علیه السلام، آخرین نمازش را بخواند و با 13 تیر كه بر پیكرش می نشیند، به شهادت می رسد. [1] .

ابوثمامه صائدی نیز كه خودش شهید نماز است در روز عاشورا، فرا رسیدن هنگام نماز را یادآور


می شود. امام حسین علیه السلام دعایش می كند كه خدا از نمازگزاران ذاكر قرارش دهد. [2] .

این كه در زیارت های امام حسین علیه السلام، خطاب می كنیم: «اشهد انك قد اقمت الصلوة...» [3] و او را به عنوان اقامه كننده نماز می خوانیم، جلوه دیگری از اهمیت نماز را در زندگی و شهادت آن پیشوای معنویت و عبودیت نشان می دهد.


[1] مقتل الحسين، مقرم، ص 304.

[2] سفينة البحار، ج 1، ص 136.

[3] زيارت وارث.